გიამბობთ ყველაფერს ქართულ მოდაზე
We expose Georgian fashion
ამ ბლოგის შექმნა პირველი მცდელობაა ქართული მოდის სამყაროში მიმდინარე მოვლენებზე სრული სიმართლე მოგითხროთ.
ჩვენთან ვერ შეხვდებით ისეთ ორაზროვან შეფასებებს, რომელსაც ერთმანეთის ჩვენებებიდან გამოსული დიზაინერები არ იშურებენ - ტიპა, გასაოგნებელი იყო, თამამი გადაწყვეტილებაა და ა.შ.
გეტყვით, რასაც ისინი, მათი მომხმარებელი და რიგითი მაყურებელი განიცდის დეფილეს დროს და დასრულების შემდეგ.
ძალიან მეზარებოდა ამ პოსტის დაწერა, რადგან კვირეულმა ზოგადად უღიმღამოდ ჩაიარა. ფოტოებსაც მოგვიანებით დავდებ...
სათაურში კითხვის ნიშანი შემთხვევით არ გამომიყენებია. უნდა შევთანხმდეთ: როდესაც საქართველოში გამართულ მოდის კვირეულებზე ვწერთ უნდა დავივიწყოთ სეზონი, ბაიერები, შოურუმები და რავიცი კიდევ ყველაფერი სხვა რომლის გარეშეც მოდის კვირეულზე საუბარი არასერიოზული თემაა.
მოკლედ, გამოიკვეთა შემდეგი ტენდენცია - როდესაც წერ, რომ სეზონიდან ამოვარდნილია და მიანიშნებ ხარვეზებზე დიდის შეცხადებით გეუბნებიან - რა ვქნათ ბატონო სხვა გზა არ გვაქვს რა გვექნაო. მე ვუპასუხებდი, რომ არ უნდა გააკეთოთ ასეთი ჩვენებები. არც დიზაინერს აძლევს რამეს, არც ქართული მოდის პიარად გამოდგება ეს ამბავი და მითუმეტეს ვერც მსოფლიო მოდის განვითარებას შემატებს რამეს.
ასეთი კოლექციები სამწუხაროდ ჭარბობდა თბილისის მოდის კვირეულზე. კოლექციებამდე კი გახსნას და ვენიუს შევეხები. ჩემი აზრით მოდის კვირეულისა და სასტუმროს იუბილეს ერთად გამართვა დაუშვებელია რადგან: 1. პუბლიკა არეულია და ვინ რისთვის მოდის არ იცის; 2. წარმოდგენილი სანახაობა შესაბამის შთაბეჭდილებას ვერ ახდენს, რადგან ადუიტორიაა არეული; 3. თემების აღრევა თანაბრად აზარალებს როგორც მოდის კვირეულს, ასევე სასტუმროსაც.
ასე განსაჯეთ და 3 მაისს, გახსნის დღეს, ძალიან ჭრელი საზოგადოება შეიკრიბა შერატონში. ორი შოუ, რომელიც იმ დღით გაიმართა სწორედ ის შემთხვევა იყო, რაც ზემოთ ვახსენე - რატომ გააკეთეს ნეტავ. სიმონიკოს რამდენიმე კოსტიუმს შემდეგაც დიდხანს ვუტრიალე და ვერაფრით მივხვდი ან სად იყო იქ შერატონის ბრენდ იდენტობა, ან კუტური. ატელია 10ა-ს ჩვენება ჩვეულებრივი ღადაობა იყო. რა ადგილას ეძღვნებოდა შერატონის 20 წლის იუბილეს ვერც მაგას მივხვდი. არაფრით გამორჩეული უსილუეტო კაბები, ესპადრელები, გაურკვეველი მესიჯი. თვით დიზაინერებიც არეულ მესიჯებს აგზავნიდნენ ინტერვიუების დროს. ყველაფერი კი 10ა-სგან ნამდვილი "კრეატივის ზეიმით" დასრულდა, როდესაც სტუმრებს მოსაწვევებში დიზაიენრული დუოს მიერ შექმნილი ცხვირსახოცები დაგივირგეს - შეიფონზე დაბეჭდილი ავლაბრის დაღმართის ძალიან ცნობილი ძველი ფოტო, შერატონის და 10ა-ს ლოგოები. ძალიან კრეატიული იყო, ძალიან :-)
სამაგიეროდ შერატონის მიერ უხვად გამასპონძლებამ თავისი შედეგი გამოიღო და გვიანობამდე ყველამ მშვენივრად მოილხინა აუზთან გამართულ წვეულებაზე. ბროლის კანდელაბრები, ეკლექტური ავეჯი და უამრავი სტუმარი კარგ გარემოს ქმნიდა. სამწუხაროდ, ეს გამონაკლისი აღმოჩნდა კვირეულის სხვა, უსახურ წვეულებებს შორის. ამ საღამოს ხალხმა სულ დაკარგა საკუთარი თავის ფლობის უნარი - ესეც მაგალითი:
ვენიუც ცუდად იყო შერჩეული: ფოიეში ხალხი არ ჩანდა და მოდის კვირეულის გარემოც დაკარგული იყო. არ იყო ლაუნჯი, სადაც საათიანი ლოდინით დაღლილი ადამიანი ჩამოჯდებოდა და იფუსფუსებდა. უბრალოდ დასაჯდომი ადგილის დეფიციტი იყო. კარავი კარვად დარჩეს, მაგრამ ბალრუმმა ვერ გაქაჩა. მისი პარამეტრების გამო პოდიუმის მხოლოდ შუა ნაწილი ნათდებოდა. თუმცა ვიდეო პროექციები კარგ ფონს ქმნიდა.
დღის ბოლოსკენ ხალხი ნელ-ნელა აკლდებოდა ჩვენებებს და ბოლო ჩვენებები ნახევრად ცარიელ დარბაზებში იმართებოდა.
რაც შეეხება კოლექციებს. გონების დაძაბვაა საჭირო, რომ გაიხსენო რომელი კოლექციები დაგამახსოვრდა. თან ამ შემთხვევაში დამახსოვრება სულაც არ ნიშნავს მოწონებას.
დავიწყოთ შარშანდელი კონკურსანტი დიზაინერებით: თამარა ბოჩიკაშვილი და გიორგი ქებურია. წინა კვირეულზე მათ პირველი პრიზი გაინაწილეს და ამ კვირეულის ფარგლებში კოლექციები წარმოადგინეს. ბოჩიკაშვილმა სტერეო დიზაინი წარმოადგინა და ამის აღსაქმელად სპეციალური სტერეო სათვალეებიც დაურიგა მაყურებელს. გეომეტრიულ კოლექციაში ამ ნახატების მეტი გამორჩეული არც არაფერი იყო (რა თქმა უნდა გარდა იმპროვიზირებული კალოშებისა). ჩვენების შემდეგ, მესვეურები გამალებით აგროვებდნენ სათვალეებს.
გიორგი ქებურიას ჩვენება სრული ფეილი იყო. ფერთა გამა გაურკვეველი, მოდელების არქიტექტურა არეული, კოლექცია შეუკრავი, ფაქტურები გაუგებარი (ორგანზა, ელვა და ა.შ.). ბოლო მოდელი - კენტავრი - საერთოდ ვერ გავიგეთ და სესვლისას დაიშალა კიდეც.
ბოჩიკაშვილს ატელიე ექსპერიმენტისთვისაც ჰქონდა კოლექცია შექმნილი. ორიგამით ინსპირირებული კოლექცია ცუდად იყო შეკერილი. გეტრებს არაუშავდა.
კიდევ ბევრი სხვა კოლექცია ვერ გავიგე, მაგ. მანანა ანთელიძის. ნუ ეგ იქეთ იყოს. ვერც ის გავიგე (მცირე დეტალების გარდა) რით განსხვავდებოდა გიორგი შაღაშვილის ეს კოლექცია წინა ორისგან.
ასე თუ ისე საინტერესო იყო მოსკოველი ანა მიმინოშვილის კოლექცია. ბეჟი, თამბაქოსფერი, ბალოტნის და ლურჯის აქცენტი. იმ იშვიათი კოლექციების რიცხვში შევიდა, რომლებმაც ქართველი მოდელები უქუსლოდ სიარულისთვის არ გაწირეს.
ერთად-ერთი დიზაინერი, რომელმაც ამ სეზონზე ორივე კვირეულზე წარმოადგინა კოლექცია იყო დათუნა სულიკაშვილი. ამჯერად მან მაყურებელი თბილისის აეროპორტის ვაგზალზე ჩაიყვანა კოლექციის სანახავად. ძალიან შთამბეჭდავად მოადგა პოდიუმს მატარებელი, რომელიც მის სახელს ატარებდა. ვაგონები ბექსთეიჯის როლს ასრულებდა. ძალიან, ძალიან ციოდა და დიდი ხნის ლოდინიც მოუწია პუბლიკას. ფერთა გამით რადიკალურად განსხვავდებოდა წინა ჩვენებისგან. ჩვენება ნორმალურად განვითარდა თუ არ ჩავთვილთ იმ ფაქტს, რომ შარშან გამოყენებული მძივებით ნაქსოვი დეტალები კვლავ იყო გამოყენებული, მითუმეტეს, რომ მისი ავტორი მსგავსი ტექნიკით შესრულებული ნამუშევრებით დამოუკიდებლად წარსდგა BE NEXT-ზე. ამ სერიიდან ერთი პიჯაკი იყო ყველაზე ლამაზი, რომელსაც საყელო ძალიან წმინდად ნაქსოვი მძივით ქონდა გაფორმებული. მოთეთრო კომბინიზონებიც ცუდი არ იყო. ფეერვერკი ნამდვილად ზედმეტი იყო.
ფინალური დეფილეს უფლება რა თქმა უნდა თამუნა ინგოროყვამ დაიტოვა. ამჯერად წინანდლის მარნის დარბაზები გამოიყენეს. დიზაინერმა პრიდაპირ თქვა, რომ სეზონს არ აკეთებდა და გაზაფხული-ზაფხულის კოლექცია წარმოადგინა. ყვავილები, თევზის ფარფლები და მსუბუქი ფერები და ქსოვილები. მოკლედ, როგორც ყოველთვის ხარისხიანი და ლამაზი კოლექცია იყო. თუმცა, არ ვიცი რამდენად ღირდა ამხელა სამზადისად. ისეთი ექსკლუზიურობის ღრუბელში შეფუთეს ეს მოვლენა, რომ ბოლოს ფრონტ როუ ნახევრად ცარიელი დარჩათ. თან ისიც ვერავინ შენიშნა, რომ მუზეუმში ამ დროს პიეტ მონდრიანის გამოფენა იყო, რომლის პატერნები დღემდე ისნპირაციის წყაროა ბევრი დიზაინერისთვის. სამაგიეროდ კარგი ფურშეტი კი იყო.
კვირას, 8 მაისს თბილისის მოდის კვირეული მოდელების კონკურსით დასრულდა, რომელშვიც დალი ჩიტალაძის ძმიშვილმა აგრეთვე დალი ჩიტალაძემ გაიმარჯვა, მგონი დამსახურებულადაც. ზოგადად კონკურსი კი ის შემთხვევა იყო, როდესაც შეუიარაღებელი თვალით ვიხილეთ რა დგას ქართველი დიზაინერების ქმნილებების უკან - ცელულიტიანი სხეული!
სხვა რა - არც არაფერი, აქსესუარები იყო ფოიეში, ზოგი კარგი, ზოგიც ისე რა. შუზოფრენიის ფეხსაცმელი იყო საინტერესო (საიდუმლო ჯიბეებით) და შოურუმი ბოლო დღეს გააკეთეს პიანო ბარში.
მოკლედ, ეს ოთხი პოსტიდან მეორეა, რომელიც ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ მინდა გავაკეთო. გპირდებით, რომ შემდეგი ორი უფრო ახლოს იქნება მოდასთან. თუმცა, არც ეს პოსტია ძალიან შორს ამ თემიდან.
Parapluie თუ Parasol? ერთი წვიმისგან გვიცავს, მეორე - მზის სხივებისგან. უკვე აღარ ვიცი თბილისში რომელი უფრო გამოსადეგარია, მაგრამ ფაქტია, რომ ორივე შემთხვევაში ქოლგასთან გვაქვს საქმე. ”ქოლგა” ის ფოტოკონკურსია, რომელიც აგერ უკვე რამდენიმე წელია ფოტოხელოვნების პოპულარიზაციას ახდენს. მინდა აღვნიშნო, რომ კონკურსზე წარმოდგენილი ნამუშევრების ხარისხიც და რიცხვიც თანდათან თვალშისაცემად იზრდება. ისიც მინდა დავამატო, რომ გამოფენა, რომელიც 9 მაისს ”თბილისი ცენტრალში” გაიხსნა ძალიან კარგად იყო ორგანიზებული. ყველა ფოტო ლაითბოქსებში იყო წარმოდგენილი, ძალიან ბევრი დამთვალიერები ჰყავდა და კარგი მუსიკალური თანხლებაც ჰქონდა.
ბევრ წერას არ ვაპირებ, უბრალოდ რამდენიმე ფოტოს შემოგთავაზებთ, რომლებიც მგონია, რომ მოდას პირდაპირ თუ ირიბად ეხება.
მაკა კუკულავა Devil wears Prada
რომან ფირცხალავა
ნიკოლოზ ფხალაძე
მარსელ კამპსი
თომას მორში
ეკატერინე მამამთავრიშვილი
ანა იაისლე
იან ქარვერი - თალიბური მოდა
მარკუს დიფანბახერი ”მე მხოლოდ თამაში მინდოდა” - რაიხის მოდა :-)
უჰ, რამდენი ხანი გავიდა, რაც არაფერი დამიწერია. მომიტევეთ. ამ დღეებში რამდენიმე პოსტს გპირდებით, ჩემი ღრმა რწმენით - ერთი მეორეზე საინტერესოს.
დავიწყოთ ძველის გახსნებით (რადგან ახალი და კარგი გასახსენებელი ჯერაც ბევრი არაფერია).
გამოფენის ერთ-ერთი აფიშა, სადაც ფუტურისტულ დადაისტური ჟურნალი H2SO4-ია დაანონსებული (სხვათაშორის რეპრინტი იყიდება იქვე)
ამ დღეებში, ლიტერატურის მუზეუმში ძალიან საინტერესო გამოფენა მიმდინარეობს. აქვე გეტყვით, არ ვაპირებდი ამ თემაზე დაპოსტვას, მაგრამ თეატრის კოსტიუმების იმდენი ესკიზი ვნახე, თანაც ქართული მხატვრობის კლასიკოსების მიერ შესრულებული, რომ მაინც გადავწყვიტე დამეწერა.
ბევრი ჩემი მკითხველისთვის ცნობილია (ამის დიდი იმედი მაქვს), რომ 1920-იან წლებში თბილისი ბევრი მნიშვნელოვანი მოვლენის ცენტრი იყო. მთელი რუსეთის იმპერიიდან წითელ ტერორს გამოქცეული მხატვრები და ლიტერატორები სწორედ თბილისში იყრიდნენ თავს. ამას ისიც ემატებოდა, რომ ”სენადალეული” ახალგაზრდა მხატვრებიც დაბრუნდნენ ქალაქში. ქალაქი მაშინ მშვიდად არ ცხოვრობდა. აქაც დიდი იყო ბოლშევიკური ტერორი. თუმცა, არტისტების დარდი იმხანად ჯერ არავის ქონდა. სოწრედ მაშინ ფუნქციონირებდა სალონი ”ქიმერიონი” რუსთაველის თეატრის სარდაფში. სწორედ მაშინ გახურდა ქართული ”დადა”, მაშინ ელენე ახვლედიანი ჯერ კიდევ არ ხატავდა თბილისის ბალკონებს, დავით კაკაბაძე კი იმერეთის პეიზაჟებს.
ჯერ არ იყვნენ დახვრეტილი ”ცისფერყანწერლები” და 28 წლის გენიოსი პეტრე ოცხელი. ჯერ არ იყო ხელვნება რეჟიმის გემოს დამორჩილებული. ისინი ახერხებდნენ და ამ ყველაფერს ახორციელებდნენ - თეატრში, კინოში, პუბლიცისტიკაში. ისინი მაშინ გიჟები იყვნენ - აკეთებდნენ იმას, რაც სურდათ.
თბილისი მაშინ ფუტურიზმის და ავანგარდის ნამდვილ მექად იქცა. ეს იყო ტურისტული დესტინაცია ძალიან მაგარი ტიპებისთვის. დღესაც, თბილისი ის ქალაქია, რომელსაც ”უყვარხართ” და გელით, როგორც ტურისტს. თუმცა, თავად განსაჯეთ ის და ეს თბილისი, როგორც ფუ-ტურიზმის ადგილი.
აგერ ფოტოებიც. ზედმეტი თხრობით თავს არ შეგაწყენთ - მინდა იმის ნაწილი სიამოვნება მაინც მიიღოთ, რაც მე იქ მისვლისას განვიცადე. და კიდევ, ეს გამოფენა ჯერ კიდევ მიმდინარეობს რამდენიმე დღით და აუცილებლად მიდით, არ ინანებთ!
ელენე ახვლედიანის ”დრაგკინგული” პრიკიდი
მარცხნივ ლადო გუდიაშვილის პერფორმანსი პარიზში, კაფე როტონდა წინ; მარჯვნივ მიხეილ ჭიაურელი მიუნხენში (როგორი იყო და მერე სტალინისთვის ”ბერლინის დაცემას” გადაიღო)
კირილ ზდანევიჩის ფუტურისტული ვარიაციები
საბჭოთა შაბათობებისთვის მიძღვნილი წიგნის ძალიან იკონური დიზაინი
ქართული ავანგარდული ფილმების რეტროსპექტივა
არტ ჟურნალის ყდის ილუსტრაციები
ფიროსმანი, პიკასოს მიერ შესრულებული გრაფიკა
კინოჟურნალის ყდა
ილია ზდანევიჩის მიერ პარიზში, 1928 წელს შექმნილი კოსტიუმი
მიხეილ ჭიაურელი
ეს მგონი პეტრე ოცხელის ესკიზია
ძალიან ბევრი ესკიზებია მიმოფანტული ავტორის მითითების გარეშე
ესეც ოცხელი უნდა იყოს
ემა ლალაევას ეკსიზები
გუდიაშვილის ესკიზები
გუდიაშვილი
გუდიაშვილი
პეტრე ოცხელის სცენოგრაფია და ფილმის მხატვრობა (კ.ფ. ”მფრინავი მღებავისთვის”)
